Srebrna próby 800 cukiernica skrzynkowa kryta z pokrywką na zawiasie, klasycystyczna, z końca XIX wieku, Austro- Węgry, ze słynnej morawskiej pracowni Mistrza Franca Jozefa Bibusa (Franc Bibus & Sohn). Klasycystyczna z wyraźnymi odniesieniami do nurtu Biedermeier. Zamykana na pozłacany kluczyk, mechanizm mimo ponad wieku ciągle sprawny. Skrzynkowa, nie duża wizualnie ale o wadze ponad 440 g. Wsparta na 4 owalnych eleganckich nóżkach (na wzór kulkowych nóżek), skrzynia bardzo bogato grawerowana zdobniczo we wzory florystyczne, pokrywka również w grawerce florystycznej, dodatkowo z monogramem AS w koronie (możliwy do spolerowania). Pokrywka zwieńczona eleganckim, wytwornym ale wygodnym uchwytem ruchomym na dwóch zawiasach (wzorowanych na typowych skrzyniowych zawiasach). Całość elegancka, klasyczna, rzucająca się w oczy. Piękna ponadczasowa skrzynkowa budowa. Wytworna ozdoba stołu i stolika kawowego / deserowego salonu wypoczynkowego. Niepowtarzalny i luksusowy prezent na każdą okazję dla wymagającej Pani Domu, Pary Młodej i rocznicowy. Wspaniała i pewna lokata kapitału na lata dla rodziny i pokoleń.

Historia:

Franz Bibus & Sohn – pracownia została założona przez Mistrza Franza Josefa Bibusa (1860-?), syna mistrza piekarskiego w Lanškroun (Landskron). Tam też szkolił się w rzemiośle złotniczym na przedmiotach ze złota i srebra.

Od 1883 roku działał w mieście Morawska Třebová, gdzie ożenił się i urodził mu się w 1887 syn Carl Alois Franz Bibus. W roku 1917 syn Carl stał się współwłaścicielem firmy. Nazwa handlowa Franz Bibus pierwszy raz pojawiła się w zapiskach w roku 1896. Początkowo firma wykonywała złote i srebrne naszyjniki, z czasem powiększając swój asortyment o pudełka, boxy, cukiernice różnych kształtów. Po przeniesieniu się do warsztatu na ulicy 16 Olomoucká i uzyskaniu możliwości produkcji na większą skalę, zakres wyrobów i produktów rozszerzono o srebra stołowe i salonowe. Około roku 1900, w pracowni pracowało ponad 100 osób; a po niespełna 14 latach w 1914 roku było już blisko dwustu pracowników. W tym też czasie pracownia rozpoczęła produkcję przedmiotów typu platery opartych na procesie galwanizacji srebrem. W roku 1917 firma zmieniła nazwę na Franz Bibus & Sohn.

Specjalizowała się w produkcji przedmiotów ze srebra, niklu srebrzonego i elementów ocynkowanych. Firma pracowała do roku 1940, kiedy to František Bibus został zmuszony do jej sprzedania. Po II wojnie światowej, czeska administracja państwowa połączyła wszystkie lokalne warsztaty w jeden, a przedsiębiorstwo zostało znacjonalizowane jako przedsiębiorstwo państwowe o nazwie Sandrik.

Źródło : http://www.upm.cz/index.php?page=104&language=en&year=2009&id=227

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Biedermeier - styl w sztuce, literaturze, muzyce i architekturze wnętrz rozwinięty w Europie Środkowej, głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach z tego kręgu kultury, w okresie pomiędzy 1815 (Kongres wiedeński) a 1848 (Wiosna Ludów). Styl ten jest odpowiednikiem stylu regencji w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Empire (styl cesarstwa) we Francji. Głównym założeniem stylu było stwierdzenie, że jest to sztuka mieszczan dla mieszczan. Styl ten nigdy nie był dokładnie zdefiniowany, nie było żadnych manifestów programowych itp., dlatego zaliczenia dzieł sztuki do biedermeier w niektórych przypadkach jest problematyczne. Najbardziej wyraziście i powszechnie przejawiał się we wzornictwie wyposażenia wnętrz, sprzętów domowych, w tym w meblach. W tym przypadku nacisk położony był na użyteczność i wygodę projektowanych przedmiotów. Preferowano jasne, pogodne barwy, zarówno w doborze gatunków drewna jak i ozdób. Zdobnictwo było umiarkowane, podporządkowane użytkowości sprzętu. Często wykonywano stoły o zaokrąglonych kształtach i opierające się na jednej nodze. Charakter wnętrz mieszkalnych w typie biedermeier cechowała intymność i zaciszność, częste użycie jasnych, zdobionych rysunkiem kwiatów lub pasami tapet. Na malowidłach typowa była duża dokładność i wierność realizmowi, motywy przyrodnicze i wnętrz domowych. W stylu biedermeier tworzyli tacy malarze jak: Georg Friedrich Kersting, Carl Spitzweg, Rudolf Wasmann i Ernst Resch. Nazwa stylu pochodzi od nazwiska literackiego bohatera tomu wierszy pt. Biedermaiers Liederlust, którego autorem był Ludwig Eichrodt. Biedermeier był tam przedstawiony jako skarykaturowana wersja filistra niemieckiego (człowieka bez wyższych aspiracji, ograniczonego, o ciasnych poglądach). Źródło : Wikipedia