Lampka nocna stojąca, około 100-letnia.Całośc o formistyce rozłożystego małego drzewka z dużymi klosikami. Klosze oryginalne. Zbudowana z ramienia osadzonego w podstawie o kształcie liścia bluszczu, z którego odchodzą 3 gięte rozłożyste uchwyty zakończone kloszami. Całość ozdobiona bogatą metaloplastyką wijącego się bluszczu. Szkła barwione warstwowo w odcieniach mlecznych i niebieskich. Piękne dobrana kolorystyka i kompozycja lampki dają ciekawe, niepowtarzalne efekty przy zgaszonym i zapalonym świetle, zmieniającym odcienie pod wpływem czasu świecenia, wprowadzając jednocześnie nastrój ciepła i spokoju. . Nieznany Twórca, brak sygnatury najprawdopodobniej z jednej z uznanych pracowni tamtego okresu. Można domniemywać, iż chciał uniknąć dyskusji i komentarzy lekko eklektycznego stylu żyrandola. Jakość pracy, szkieł i metaloplastyki wskazują że wyrób był cyzelowany i dopieszczany w każdym calu. Jest też bardzo prawdopodobne że może to być egzemplarz jednego z wielu uczniów ówczesnych pracowni wykonywany w tajemnicy przed właścicielem pracowni. Twórca wykorzystał najlepsze motywy zdobnicze zarówno francuskiej secesji jak i art deco idealnie balansując je wzajemnie. Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania stanowi luksusowy element wystroju wnętrz nadając im niepowtarzalny charakter, pełen luksusu, elegancji i wytworności. Wspaniała na prezent do buduaru, sypialni, dla Pary Młodych.

Historia:

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Art. Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia