Ponad 120- letni kabaret / komplet 2 karafek szklanych w koszyczku. Słynna paryska pracownia L. Ravine & Denfers. Plater srebrzony najprawdopodobniej na brązie. Na przyprawy płynne typu ocet, oliwa. Sygnowany. Zbudowany z owalnej podstawy i pionowego uchwytu, do którego przymocowano dwa koszyczki na szklane karafki oraz dwa pierścienie do odkładania korków. Podstawa wsparta na czterech przestrzennie ułożonych nóżkach. Bogato zdobiona ażurowym i florystycznym ornamentem. Uchwyt duży, wygodny o unikalnym, secesyjnym kształcie stylizowanym na drzewo. Karafki o formie buteleczek każda z trzema finezyjnymi wylewkami. Szkło karafek i korków trawione najwyzszej jakości motywami kwiatowymi. Super elegancki, luksusowy, unikalny i praktyczny prezent środka stołu obiadowego. Możliwość grawerki. Wspaniały element wystroju salonu dla eleganckiej Pani domu. Przedmiot z duszą, charakterem i smakiem Starego Paryża końca XIX wieku i epoki Belle Epoque.

Historia:

L.Ravinet & Denfert – pracownia założona w 1845 roku przez E.Tonnelier. W 1882 właścicielem stał się Luis Ravinet (1854 – 1925), a w 1891 dołączył do niego Charles Enfert. Stąd wzięła się nazwa Ravinet & Enfert. Pracownia mieściła się w centrum Paryża przy 83 rue du Temple. Specjalizowała się w produkcji sztućców i sreber. Wyroby platerowane były produkowane z zakładzie otwartym przez Louisa Ravinet w Seine et Marne w 1895 roku. W 1923 firma została przekazana synom- Andre Ravinet i Jacques d’Enfert.

Otrzymali wiele nagród, m.in.: złoty medal na wystawie w Lyonie w 1894 oraz na Światowych Targach w Brukseli w 1897. W latach 50. XX wieku firmą kierowali Claude Ravinet Jean-Claude Enfert (1925-76) i Bruno Enfert. W latach 70. Stworzono dużą kolekcję platerów: sztućców, zastawy stołowej, środka stołu, świeczników.

Pracownia zakończyła działalność w 1984 roku.

Źródło: Wikipedia

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Secesja we Francji - Głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.