Komplet 2 lampek stojących „Eros i Psyche”, neo empire, z brązu na drewnianych eleganckich podstawach z ornamentami.

Osadzone na dużej wysokiej i stabilnej drewnianej podstawie w formie walca. Eros (lampka niższa) Psyche (lampka wyższa). Każda z dwoma punktami świetlnymi w formie płomienia. Oryginalne stare nienaruszone klosze. Ponadczasowa i oryginalna ozdoba salonów, sypialni, gabinetów. Rzadki okaz zachowany w całości – jako para.

Figury bardzo eleganckie, doskonale wykonane z detalami ciała i ekspresji uczuć. Niezwykle dekoracyjne, świetnie prezentują się w każdym wnętrzu szczególnie na gerydonach, słupkach balustradowych półpięter oświetlając klatkę schodową. Piękne do każdego wytwornego salonu, ekskluzywne do gabinetu Pana Prezesa i Pani Prezes. Ponadczasowe, pełne uroku i tajemniczej miłości. Mogą być wspaniałym i unikalnym prezentem dla Ukochanej / Ukochanego – w końcu to Eros & Psyche – Symbole Miłości.

Historia:

Eros i Psyche - Niewidzialny Kochanek

Niewidzialny kochanek - Psyche jest główną bohaterką jednego z greckich mitów. Jej uroda wzbudziła zazdrość Afrodyty, która nakazała Erosowi, by rozkochał dziewczynę w najbrzydszym z mężczyzn. Eros sam zakochał się jednak w Psyche i odwiedzał ją co noc pod osłoną ciemności, uprzedzając, że straci go na zawsze, jeżeli będzie chciała zobaczyć, jak wygląda. Ulegając namowom swych zazdrosnych sióstr, Psyche z ciekawości zapaliła pewnej nocy kaganek, chcąc ujrzeć Erosa, ale kropla rozgrzanej oliwy zbudziła pięknego boga, który - zagniewany jej nieposłuszeństwem - odleciał. Zrozpaczona Psyche rozpoczęła wędrówki po świątyniach w poszukiwaniu ukochanego. Trafiła wreszcie do Afrodyty, która przyjęła ją do wykonywania najcięższych prac i posług. Swą pracowitością, łagodnością i urodą przełamała wreszcie niechęć bogini, obdarzona została przez Zeusa nieśmiertelnością, sprowadzona na Olimp i zaślubiona Erosowi. Najbardziej znana wersja legendy o Erosie i Psyche pochodzi z Metamorfoz Apulejusza.

Psyche – również w mitologii greckiej personifikacja duszy ludzkiej; przedstawiana jako młoda dziewczyna ze skrzydłami motyla.

Eros - był bogiem, który władał sercami ludzi i bogów. Wyobrażenia o bogu były różne – jednio uważali, że powstał z Chaosu i był tak stary, jak Gaja – Ziemia i to on wpłynął na zawarcie jej związku z Uranosem. Niektórzy wysławiali go jako najpotężniejszego boga rządzącego siłą elementarną całej natury. Obdarzał on świat radością istnienia, łączył w sobie doskonałe piękno, dobro i prawdę.

Najczęściej jednak Eros przedstawiany był jako psotny syn Afrodyty i wojowniczego Aresa. Był nagim, złotowłosym chłopczykiem ze skrzydełkami u ramion i małym łukiem oraz strzałami z cyprysowego drzewa. Złote strzały przynosiły ludziom szczęśliwą miłość, zaś ołowiane – nieodwzajemnioną. Wobec siły jego miłosnych strzał bezsilny był nawet Zeus. Kochali go wszyscy, nawet ci, których ugodził strzałą nieszczęśliwej miłości. Bogowie i boginie rozpieszczali malca.

Z psotnego malca wyrósł przecudnej urody młodzieniec. Pokochał piękną śmiertelniczkę – Psyche („dusza”)

Źródło: Wikipedia

Kaganek (lampka oliwna) – niewielkie naczynie gliniane lub metalowe, w kształcie miseczki z dziobkiem, uchwytem i knotem, napełnione tłuszczem (np. olejem roślinnym lub zwierzęcym) albo olejem mineralnym, służące w starożytności do oświetlania.

Ze względu na powiązanie z uprawą oliwek lampka oliwna była początkowo związana z rejonem śródziemnomorskim, zwłaszcza z kulturą starożytnych Greków i Rzymian. Używano oleju oliwkowego niższej jakości (lepsze do celów spożywczych).

Lampka oliwna składa się z pojemnika na oliwę, nóżki, dzióbka z knotem (lub paroma knotami), który zanurzony w paliwie powoli się spala wraz z paliwem.

Dzięki umożliwieniu pracy po zmroku lampka oliwna stała się symbolem światła i oświecenia umysłowego: wiedzy, inteligencji, poznania, rozumu.

Kaganki początkowo produkowano z niepalnych materiałów, głównie ceramicznych (kamień, wypalana glina, terakota), w niektórych rejonach (Armenia) pokrywano kolorową glazurą. W Grecji bogato zdobiono – (malarstwo czarno- i czerwono figurowe). Wraz z postępem technicznym wytwarzano lampki z brązu, mosiądzu, srebra, złota.

Polskie słowo „kaganek” oznacza „naczynie z palącym się wewnątrz ogniem służące do oświetlania”, stąd oprócz typowych lamp oliwnych słowem „kaganek” określane są przenośne świeczniki, niekiedy z rozbudowanym spodkiem na kapiący wosk.

W świątyniach katolickich i prawosławnych lampka stylizowana na lampkę oliwną (wieczna lampka) wskazuje miejsce przechowywania Ciała i Krwi Pańskiej (hostii) – tabernakulum.

Źródło: Wikipedia

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96