Pofabryczna / po-wojskowa, oryginalna lampa industrialna / wojskowa typ bunkier o manierze słynnego „racjonalnego” przedwojennego (przed 2 wojną światową) minimalistycznego, technicznego nurtu niemieckiego „bauhaus” (Weimar) . Wspaniała, ciężka ca. 8 kg, 40-letnia z rozbiórki. Bańka oryginalna z grubo lanego szkła z formy i podstawy z lanego żeliwa. Bańka chroniona siatką ochronną spawana na stykach. Żarówka oprawiona w oryginalnej ładnej oprawce. Gotowa do użycia od zaraz w loftach i obiektach o industrialnym designie. Lampy oryginalne wyczyszczone, przygotowane do natychmiastowej instalacji na 220V, z możliwością ograniczonego, indywidualnego zamówienia designu i usunięcia starych naleciałości i zanieczyszczeń. Wspaniałe oryginalne lampy okresu PRL i zimnej wojny zanikające wraz z nowoczesnym rozwojem industrialnym hal produkcyjnych z oświetleniem nowej generacji. Idealne do designerowskich wnętrz industrialnych technicznych , restauracyjnych i podobnych.

Historia:

POLAMP Wilkasy - Zakład powstał w 1947 roku jako nazwa Warsztaty Wydzielone Naprawy Maszyn Rolniczych Państwowych Gospodarstw Rolnych w Giżycku. Przeniesiony do miejscowości Wilkasy w 1951 roku. W 1957 roku rozpoczęto produkcję oświetlenia, która trwa do dziś. Początkowo produkowano sprzęt codziennego użytku, a od lat 70-ych dodatkowo oprawy przemysłowe i przeciwwybuchowe.

Przed prywatyzacją przedsiębiorstwo nosiło nazwę: Zakłady Sprzętu Oświetleniowego „POLAMP – Wilkasy”. W roku 1994 zakłady zostały sprywatyzowane. Inwestorem został ELEKTRIM Warszawa. Spółka nosiła nazwę ELEKTRIM – WILKASY. Nastąpiła produkcja opraw ulicznych. Dzięki modernizacji oświetlenia miast i gmin produkcja wzrosła do ponad 100 tysięcy sztuk rocznie. Od 1999 roku właścicielem jest ES- SYSTEM S.A z siedzibą w Krakowie. A firma nazywa się ES –SYSTEM Wilkasy Sp.z o.o., zatrudnia 491 pracowników. Produkcję rozszerzono o nowoczesne systemy opraw wewnętrznych i specjalistyczne oprawy zewnętrzne do oświetlenia elewacji.

Źródło: www.wilkasy.essystem.pl

Bauhaus - Uczelnia powstała w 1919 roku w Weimarze z połączenia Akademii Sztuk

Pięknych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych. Działająca od 1925 w Dessau i w latach 1932-1933 w Berlinie. Założycielem był Walter Gropius. Potocznie mówiąc to kierunek artystyczny oparty na niemieckim

modernizmie. Połączenie techniki ze sztuką. Twierdzono, że wszyscy artyści są rzemieślnikami, tak jak rzemieślnicy są artystami. Studenci z Weimaru uczęszczali na kurs samodzielnego myślenia i analizy, a następnie odbywali trzyletnie warsztaty metalu, malarstwa ściennego, drewna, kompozycji przestrzennej, rzeźby. Taki kurs dawał szeroki zakres wykształcenia. Ze względu na zmiany ustrojowe i powszechne przekonanie, że Bauhaus szerzy myśl socjalistyczną, szkoła formalnie przestała istnieć w 1925 roku. Udało się ją przenieść do Dessau. Tutaj większy nacisk kładziono

na naukę teorii. W 1932 roku władze miasta Dessau przestały finansować szkołę i przeniesiono ją do Berlina jako szkołę Miesa van der Rohe. Działała tylko rok i została zamknięta przez hitlerowców. Próbowano

reaktywować ją do Berlina Zachodniego i USA, ale nie uzyskano już tak wysokiego poziomu nauczania. Podstawową zasadą stylu Bauhaus to funkcjonalizm w nowoczesnej architekturze, czyli połączenie różnych dziedzin sztuki by stworzyć coś bardziej pięknego i technicznego.

Źródło: Wikipedia

Modernizm − to ogólne określenie prądów w architekturze światowej rozwijających się w latach ok. 1918-1975, zakładających całkowite odejście nie tylko od stylów historycznych, ale również od wszelkiej stylizacji. Architektura modernistyczna opierała się w założeniu na nowej metodzie twórczej, wywodzącej formę, funkcję i konstrukcję budynku niemal wyłącznie z istniejących uwarunkowań materialnych .To również początek sztuki nowoczesnej okresu powojennego. Jest to czas ożywienia wszelkiej aktywności twórczej. W Europie nastąpił proces odbudowy po wojnach światowych, a Ameryka była na drodze do osiągnięcia potęgi światowej. Produkcja złotnicza nadal pozostała tradycyjna, ale również powstały i rozwinęły się nowe firmy kształcące nowych i wybitnych projektantów. Jednak po II wojnie światowej nadal ogromne wpływy pozostały w rękach burżuazji co sprawiło, że wyroby złotnicze naśladowały wzór klasycystyczny nieraz niemal stanowiły kopię pierwowzoru. Główny okres rozwoju modernizmu to lata międzywojenne, dojrzały okres to lata 50-60 te XX wieku. W Anglii początki datuje się na lata 30-te XX wieku , swoje apogeum stylistyczne osiągnął w latach 50-tych XX wieku.

Źródło: Wikipedia.