Kategorie E-Sklepu

Łopatka Antiko do ciasta z Różą z Hildesheim, ażur, srebrna,Niemcy – sztuka świata

We have CMS-provided images

Łopatka Antiko do ciasta z  Różą z Hildesheim, ażur,  srebrna,Niemcy – sztuka świata

Łopatka Antiko do ciasta z Różą z Hildesheim, ażur, srebrna,Niemcy – sztuka świata

Srebrna pr.800 łopatka do ciasta z uznanej niemieckiej pracowni Antiko. Wspaniałe dwustronne zdobienie nabieraka. Awers aplikacje kwiatów, liści akantu i wolut. Rewers zdobienia roślinne. Rękojeść gałązka róży. Luksusowy i piękny prezent dla Pani Domu.

3-00261-01

Przedmiot sprzedany

KARTA PRZEDMIOTU

Nazwa przedmiotuŁopatka Antiko do ciasta z Różą z Hildesheim, ażur, srebrna,Niemcy – sztuka świata
Numer katalogowy3-00261-01
KategorieSrebra Antyczne; Sztućce; Dla Niej; Na Ślub; Upominki
Ocena użytkowaSztuka użytkowa – do natychmiastowego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem
Krótka charakterystykaSrebrna pr.800 łopatka do ciasta z uznanej niemieckiej pracowni Antiko. Wspaniałe dwustronne zdobienie nabieraka. Awers aplikacje kwiatów, liści akantu i wolut. Rewers zdobienia roślinne. Rękojeść gałązka róży. Luksusowy i piękny prezent dla Pani Domu.
Pracownia / TwórcaAntiko
Kraj wytworzeniaNiemcy
Pforzheim, później Birkenfeld
Okres w sztuceSztuka świata
Sztuka świata – stylizacja niemieckiej pełnej pos-secesji Jugendstil, z elementami klasycystycznymi.
Data wytworzenia1959
Lata okresu (1959 – 1977)
Okres / WiekXX wiek
MateriałSrebro, punca próba 800
Technika kreacjiSrebro ręcznie cyzelowane, grawerowane, odlewane.
Stan zachowaniaBardzo dobry. Srebro zostało oczyszczone z patyny.
Wysokość4 cm
Szerokość20 cm
Głębokość5 cm
Waga46 g

OPIS PRZEDMIOTU

Srebrna próby 800 łopatka do ciasta i ciasteczek z uznanej nieistniejącej już niemieckiej pracowni Antiko. Wspaniały design, unikalne dwustronne różne zdobienia łopaty/nabieraka. Duży ozdobny, ażurowy nabierak w kształcie kropli wody o nieregularnym brzegu. Rękojeść gięta, ażurowa, zdobiona gałązką róży. Awers z niezwykłą precyzją i mistrzowską cyzelką zdobiony aplikacjami kwiatów, liśćmi akantu i wolutami. Rewers ręcznie grawerowany motywami roślinnymi. Możliwość wykonania okolicznościowej grawerki.

Wytworna, elegancka i praktyczna dla Pani domu. Doskonały luksusowy prezent wizytowy dla Pani Domu ale i na każdą okazję.

Historia:

Antiko – to nazwa handlowa używana przez Heinz Kohlbecker. Pracownia Kohlbecker Silberwarenfabrik istniała od 1949 do 1977. Od 1959 zaczęto używać nazwy Antiko. Nazwa pochodzi z połączenia słowa „Antque” i „Kohlbecker”.

Jednym z głównych motywów zdobniczych pracowni była Róża z Hildesheim.

Legendarny krzew dzikiej róży rośnie jak mówi legenda już ponad 1000 lat i mimo wojennych zniszczeń zawsze odrastał ze zgliszczy. Uważany za najstarszy krzew różę na świece, symbolizuje siłę i pomyślność. Mówi się, że do 1970 nie było domu w Niemczech, który nie posiadał kompletu sztućców z Różą z Hildesheim.

Źródło: 925-1000.com

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia

Secesja w Niemczech (Jugendstil): Niemcy były jednym z ważniejszych ośrodków sztuki secesyjnej, mimo że ten styl dotarł do tego kraju dość późno, po Anglii, Francji czy Belgii. Styl niemieckiej secesji uchodzi za najbardziej eklektyczny.

Za moment początkowy Jugendstil uważa się rok 1896, kiedy to powstało pismo „Jugend”, które było głosem młodzieży oraz ich buntu przeciwko utartym i nudnym formom klasycystycznym. W magazynie ilustrowane były nowe formy i techniki zdobień. Pismo było wydawane w Monachium. W tym samym mieście znajduje się zrekonstruowany budynek zbombardowanego w czasie wojny zakładu fotograficznego „Elvira” – perły niemieckiej secesji, którego główna fasada nawiązuje do motywu fal morskich lub smoka. Jego projektantem był August Endell.

Po Monachium Jugendstil przeniósł się do Berlina - drugiego ośrodka kulturalnego Niemiec.

Nowe idee były uwielbiane przez społeczeństwo i wkrótce dzieła niemieckich twórców secesyjnych stały się widoczne w całym kraju.

Ślady niemieckiej secesji architektonicznej widoczne są także w Polsce: w Trzebiechowie znajduje się sanatorium "fizjoterapeutyczno-dietetyczne", zaprojektowane w malowniczym stylu historyzującym przez architekta z Zwickau Maxa Schindlera z wnętrzami zaplanowanymi przez Henry’ego van de Velde, przebywającego na dworze księcia von Sachsen-Weimar-Eisenach w Weimarze jako eksperta w sprawach sztuk pięknych.

Secesyjny styl w architekturze wkrótce został zaadaptowany również przez ówczesnych niemieckich artystów sztuki zarówno użytkowej jak i wystawienniczej.

Źródło: Wirtualne Muzeum Secesji : http://www.muzeumsecesji.pl/przewodnik55.html

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia