Srebrny próby 800, około 180-letni kryształowy filigranowy pucharek / musztardiera z belgijskiej pracowni J.V (punca podwójna głowa Janusa) Czara ze szkła kryształowego z efektownym kołnierzem. Okuta w finezyjny, srebrny kosz. Po bokach dwa, pięknie, gięte ucha, charakterystyczne dla pełnego empire. Osadzona na kwadratowej podstawie zamocowanej na 4 wysokich, zdobnych nóżkach. Łączenie czary z podstawą zdobione elegancko, promieniście żłobkowanym ornamentem. Szkło kryształowe na przemian gładkie i szlifowane o geometrycznym ornamencie. Duży, wywinięty, elegancko szlifowany kołnierz.

Unikalna, luksusowa i elegancka ozdoba stołu, salonu na przyprawy typu musztarda, chrzan, oliwki ale i znakomity wytworny upominek dla wymagającej Pani Domu.

Historia:

Punca belgijska : podwójna głowa Janusa

Źródło: http://www.h.cx/?country=Belgium

Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir. Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96

Biedermeier - styl w sztuce, literaturze, muzyce i architekturze wnętrz rozwinięty w Europie Środkowej, głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach z tego kręgu kultury, w okresie pomiędzy 1815 (Kongres wiedeński) a 1848 (Wiosna Ludów). Styl ten jest odpowiednikiem stylu regencji w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Empire (styl cesarstwa) we Francji. Głównym założeniem stylu było stwierdzenie, że jest to sztuka mieszczan dla mieszczan. Styl ten nigdy nie był dokładnie zdefiniowany, nie było żadnych manifestów programowych itp., dlatego zaliczenia dzieł sztuki do biedermeier w niektórych przypadkach jest problematyczne. Najbardziej wyraziście i powszechnie przejawiał się we wzornictwie wyposażenia wnętrz, sprzętów domowych, w tym w meblach. W tym przypadku nacisk położony był na użyteczność i wygodę projektowanych przedmiotów. Preferowano jasne, pogodne barwy, zarówno w doborze gatunków drewna jak i ozdób. Zdobnictwo było umiarkowane, podporządkowane użytkowości sprzętu. Często wykonywano stoły o zaokrąglonych kształtach i opierające się na jednej nodze. Charakter wnętrz mieszkalnych w typie biedermeier cechowała intymność i zaciszność, częste użycie jasnych, zdobionych rysunkiem kwiatów lub pasami tapet. Na malowidłach typowa była duża dokładność i wierność realizmowi, motywy przyrodnicze i wnętrz domowych. W stylu biedermeier tworzyli tacy malarze jak: Georg Friedrich Kersting, Carl Spitzweg, Rudolf Wasmann i Ernst Resch. Nazwa stylu pochodzi od nazwiska literackiego bohatera tomu wierszy pt. Biedermaiers Liederlust, którego autorem był Ludwig Eichrodt. Biedermeier był tam przedstawiony jako skarykaturowana wersja filistra niemieckiego (człowieka bez wyższych aspiracji, ograniczonego, o ciasnych poglądach). Źródło : Wikipedia

Buduar - Pomieszczenia buduarowe mogą wydawać się zamierzchłą przeszłością. Jednak wiele współczesnych wnętrz inspiruje się ich estetyką. Buduar był niewielkim pomieszczeniem we francuskich pałacach osiemnastowiecznych, zamieszkiwanym przez panią domu. Pokój ten znajdował się zazwyczaj między salonem a sypialnią. Wytwornie urządzony, w stylu znamiennym dla epoki, sprawiał wrażenie miejsca bardzo przytulnego, w którym widoczne były cechy kobiecej estetyki. Uosabiał piękno i wrażliwość - może właśnie dlatego szczególną popularność zyskał w epoce romantyzmu. - Pierwotnie pełnił on rolę garderoby czy też pokoju kąpielowego. Głównym jego założeniem było odnalezienie przestrzeni, w której kobiety będą mogły rozkoszować się ciszą i spokojem oraz rozwijać swoje pasje. Coraz częściej zdarza się, że całe mieszkania urządzamy w stylu buduarowym. To nic innego, jak wnętrza, w których czuć kobiecą rękę, gdzie możemy odnaleźć dużo pięknych dodatków, delikatnych materiałów oraz mebli o tradycyjnych kształtach oraz stylu vintage.

Źródło:http://deluxe.trojmiasto.pl/Buduar-czyli-troche-romantyzmu-w-naszych-wnetrzach-n73593.html#tri

Tekst: Beata Bielawska