Lampka stojąca, filigranowa, nocna typ pieczarka do buduarów i sypialni. Piękna i unikalna metaloplastyka, urokliwe szkło typ pieczarka barwione warstwowo. Prawdopodobnie z pracowni Charlesa Schneidera.

Zbudowana z pierścienia osadzonego na trzech ślimakowo giętych nóżkach. W pierścieniu osadzony klosz w kształcie pieczarki. Klosz ze szkła barwionego w odcieniach żółtego, beżu i brązu. Ciekawa metaloplastyka w postaci liści róży.

Uroku i tajemniczości lampki dodaje gra świateł. Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania stanowi atrakcyjny element wystroju wnętrz nadając im niepowtarzalny klimat i harmonię. Idealny do ozdoby i oświetlenia buduarów i seksownych sypialni.

Technologia doboru komponentów była najwyższą tajemnicą pracowni i twórców.

Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania stanowi wytworny i luksusowy element wystroju wnętrz nadający im niepowtarzalny charakter wyszukanej i ciepłej elegancji bez narzucania się przepychem.

Twórca mimo że najprawdopodobniej z ręki Schneidera de facto nieznany, trudny do odgadnięcia , również technologia szkła. Najprawdopodobniej uczeń lub następca jednej z uznanych pracowni tamtego okresu. Jakość pracy, szkieł i metaloplastyki a przede wszystkim kształt wskazują, że przedmiot był przemyślany i dopracowany w każdym szczególe. Nie jest też wykluczone, że być może jest to wyrób jednego z ówczesnych wielu uczniów sławnych pracowni wykonywany w tajemnicy przed właścicielem pracowni ..................

Historia:

Secesja we Francji - głównymi ośrodkami francuskiej secesji były: Paryż i Nancy. W stolicy działał czołowy architekt francuskiego Art Nouveau - Hector Guimard, znany przede wszystkim jako twórca wejść do stacji paryskiego metra. Wykonane fabrycznie z żelaza pomalowanego na zielono, oparte są na bujnych, płynnych liniach. Wznosił także kamienice i pałace (np. Castel Béranger, 1894-8) i budynki publiczne (np. sala w Humbert de Romans, 1902, z wyeksponowaną stalową konstrukcją). W Paryżu działał również najwybitniejszy złotnik i jubiler secesyjny, René Lalique. Okres secesji przyniósł szczególny rozkwit sztuki plakatu. Jednym z ojców współczesnego plakatu był Jules Chéret, operujący żywą kolorystyką, niezwykłymi krojami pisma i uproszczonym rysunkiem, drugim - Henri de Toulouse-Lautrec. Natomiast w Nancy tworzył Émile Gallé, działający na polu meblarstwa i szklarstwa. Szczególnym zainteresowaniem darzył przyrodę, a zwłaszcza rośliny. Zbierał je i hodował, czerpiąc z nich inspirację do tworzonych dzieł. W swoich wyrobach szklarskich stosował różne techniki i kształty naczyń. Dzięki własnym metodom barwienia szkła uzyskał szeroką gamą kolorów, stosując przede wszystkim odcienie mleczne i matowe.

Źródło: Wikipedia

Pracownia Degue (ciekawy konflikt ze Schneiderem) - znana jako Verrerie D’ Art Degue. Została założona w 1926 roku w Paryżu przez Davida Guerona, a nazwa Degue nawiązuje do pierwszych liter imienia i nazwiska założyciela. Początkowo Gueron zaangażowany był w działalność polityczną ze względu na swoje tureckie pochodzenie, ale po 1926 w pełni poświęcił się pracy twórczej i budowaniu swojej pracowni. Produkował wazony, lampy i żyrandole. Szkła zyskały sławę dzięki intensywnej kolorystyce (głównie odcienie pomarańczowe, żółte, czerwone i zielone). Degue kopiował wzory uznanych rzemieślników, a zarazem swoich nauczycieli: Emila Galle, Charlesa Schneidera, braci Daum i Muller. Schneider pozwał Degue do sądu za plagiat i niestety przyczyniło się to prawie do bankructwa obu pracowni. Wybuch wojny zmusił Degue do finalnego zamknięcia fabryki.

Źródło: Wikipedia