Biały kruk !!! Lampka stojąca gabinetowa, salonowa – niezwykła o nieznanych losach. Ponad 200-letnia z przełomu XVIII i XIX wieku. Oryginalnie lampka oliwna empire z czasów Cesarza Napoleone Bonaparte z rodzinnym cesarskim sokołem (w prezentacji zdjęć zaprezentowano najbardziej prawdopodobny wygląd z tamtych czasów) . Z brązu ręcznie lanego i cyzelowanego. Wtórnie zaadoptowana do oświetlenia elektrycznego. Zbudowana z trzech prostych, płaskich ramion zwężających się ku dołowi, każde ozdobione głową muflona. Osadzone na trójkątnej podstawie, wspartej na kopytach. Każde ramię stylizowane na postać muflona. Na podstawie pięknie wykonany siedzący sokół cesarski. Zwieńczenie ramiom w formie delikatnej kopuły z kloszem ze szkła szlifowanego. Klosz najprawdopodobniej wtórny z około 1900 roku, ręcznie szlifowany i wpasowywany w czarę oliwną.

Niezwykle rzadka lampka pełna tajemniczości o nieznanych losach, przeszła zawieruchy dziejowe i wojenne bez uszczerbku. Wyjątkowa i nietuzinkowa, luksusowa ozdoba gabinetu i saloniku, być może jedyna która pozostała; oświetlała jako lampka oliwna biurko Cesarza Bonapartego z z cesarskim znakiem - cesarskim sokołem.

Historia:

Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empir.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96