Srebrna próby 800, duża, wykonana z rozmachem, bogato zdobiona żardiniera w stylu neobarokowym ze złoconym wkładem miedzianym o owalnym kształcie. Dekoracyjny brzeg o motywach florystycznych i roślinnych oraz muszle o postrzępionych brzegach. Całość wsparta jest na szerokich nóżkach o motywach wici roślinnej podobnie jak jej dwa ucha pełniące funkcję chwytaków. Żardiniera miękko wybrzuszona o typowych barokowych kształtach.

Wkład żardiniery miedziany złocony z delikatnymi uchwytami służącymi do jego wkładania i wyjmowania. Po bokach w dwóch centralnych miejscach eleganckie duże kartusze przygotowane pod okolicznościowe grawerki. Wspaniały unikalny antyczny prezent na środek stołu. Luksusowy i ponadczasowy prezent na każdą okoliczność, jubileusz, ślub. Okazały i nieprzeciętny upominek – ozdoba każdego salonu.

Historia:

Żardiniera- (fr. jardinière) – pierwotnie półka lub wydłużony stolik z zagłębionym blatem przeznaczone na rośliny / kwiaty doniczkowe, popularna we Francji od 2. połowy XVIII wieku do połowy XX wieku.

Źródło : Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia