Srebrny próby Sterling 925 zestaw na przyprawy. 3-elementowy, ponad 100-letni ze słynnej pracowni londyńskiej Catchpole & Williams Ltd. Ciężki, ważący ponad 1,1 kg !!! Wewnątrz złocony z przetarciami na wskutek użytkowania. Czary o kształcie kulistym, wsparte na 4 giętych nóżkach. Brzegi zwieńczone dużym wygiętym kołnierzem ze zdobnym ornamentem o motywach roślinnych. Jedna z czar zamykana pokrywką na zawiasie. Zwieńczona uchwytem w formie pęku liści. Z boku wygodne ucho. Całość bardzo bogato zdobiona aplikacjami kwiatów i liści. Całość dystyngowana i wytworna. Wspaniały, elegancki i ponadczasowy prezent środka stołu. Zdobniczy i użytkowy. Bogaty i luksusowy upominek dla wytwornej Pani Domu. Idealny prezent jubileuszowy i dla Pary Młodych. Pewna i jedyna taka inwestycja dla rodziny i kolejnych pokoleń.

Historia:

Catchpole & Williams Ltd. – pracownia, która zasłynęła z przepięknych wyrobów jubilerskich, koron, tiar, broszek, naszyjników wykonanych w stylu wiktoriańskim, edwardiańskim. Jej złotnicy używali wysokiej klasy złoto, srebro i kamienie szlachetne. Wyroby C&W Ltd. były noszone przez przedstawicieli dworów królewskich na całym świecie. Pierwsze wyroby pochodzą z przełomu wieków XIX i XX. Pracownia stała się słynna podczas francusko-brytyjskiej wystawy w roku 1908, podczas której pokazano wyroby antyczne ze srebra i biżuterię. Najpopularniejszym był kołnierz „Medici” wyłożony rubinami, diamentami i perłami. Wyroby pracowni były również prezentowane na słynnej wystawie japońsko–brytyjskiej w 1910 roku. Poza biżuterią pracownia specjalizowała się i wytwarzała ozdobne szkatuły, kubki, zastawy stołowe oraz solniczki.

Źródło: www.silvermarkersmarks.co.uk

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia