Biały kruk !!! Luksusowy żyrandol typu ampla / witraż ze szkła łupanego wykonany techniką Tiffany’ego z użyciem lutowanego ołowiu. Ręczna praca artystyczna w tym ręcznie kutym brązie. Wspaniały przedstawiciel późnej niemieckiej secesji Jugendstil i wspaniałego art deco. Konstrukcja z brązu ręcznie lanego i kutego. Zbudowany ze zdobnej rozety i 3 sztywnych ramion, każde spiralnie skręcone. Ampla (klosz) w kształcie kopuły o formie witrażu, osadzona w zdobnym kołnierzu o unikalnej metaloplastyce. Wykonana z grubego łupanego szkła, wewnątrz szlifowanego i polerowanego na gładko dla swobodnego przejścia promieni świetlnych. Na zewnątrz o nieregularnych kształtach. Szkła witraża w kolorach na przemian szafirowym i szmaragdowym z aplikacjami rubinu i bursztynu tworzące przy zapalonym świetle wspaniałe, niepowtarzalne i szalone efekty świetlne.

Ze względu na swoją wyjątkowość i stan zachowania unikalny i luksusowy element wystroju wnętrz nadający im elegancję z nutą szaleństwa i swobody artystycznej. Idealny do eleganckich salonów, gabinetów, nietuzinkowych aneksów kuchennych, pomieszczeń z duchem i charakterem. Żyrandol pełen uroku i niepowtarzalnego piękna oraz czaru. Zaczarowuje widza od pierwszego spojrzenia, zapiera dech w piersiach precyzją i mistrzostwem wykonania. Rozbudza emocje i wrażenia artystyczne. W głębi ducha „Szalony”.

Historia:

Techniki tworzenia witraży - wybór technik wykonywania witraży oraz kolorów i faktur szkła daje artystom niezliczone możliwości tworzenia.

Technika Tiffany'ego - Najpopularniejszą techniką wykonywania witraży jest technika Tiffany'ego. Po przygotowaniu projektu, ze szklanej tafli wycina się pojedyncze detale i szlifuje. Brzegi owijane są taśmą miedzianą, a potem wygładzane. Stosuje się taśmy różnych grubości. Przygotowane części witrażu układa się obok siebie, brzegi smaruje topnikiem, a potem lutuje cyną. Wszystkie złącza po obu stronach powinny być zlutowane. Taśmy miedziane mogą być patynowane na kolor czarny lub złotawy. Jest to technika odpowiednia do tworzenia witraży złożonych z wielu drobnych części o wymyślnych kształtach oraz dekoracyjnych lamp.

Autor: Piotr Mastalerz

Technika z zastosowaniem ołowiu, do kompozycji geometrycznych odpowiedniejsza będzie tradycyjna i bardziej mozolna technika z zastosowaniem ołowiu. Zamiast miedzianej taśmy, stosowane są płaskie lub wypukłe listwy w kształcie litery C lub H. Styki listew łączy się przez lutowanie. Srebrzyste szprosy również można patynować.

Do tworzenia witraży stosowane są rozmaite dekoracyjne tafle, na przykład całkowicie bezbarwne i przezroczyste, ornamentowe z wyraźną fakturą, opalowe czyli kolorowe, nieprzezroczyste szkło często z widocznymi smugami, katedralne - barwione, częściowo przejrzyste. Drobne detale mogą być malowane. Cena witrażu wraz z projektem zależy od rodzaju zastosowanego szkła oraz stopnia skomplikowania kompozycji.

Metoda angielska, równie ciekawie są kompozycje wykonane metodą angielską. Na szklaną taflę naklejane są kolorowe folie, obrysowane paskiem z samoprzylepnej taśmy ołowianej. Jako elementy przestrzenne służą wypukłe, kolorowe oczka tzw. kaboszony. Na pierwszy rzut oka kompozycja wygląda jak klasyczny witraż. Ceny prac wykonanych tą techniką są niższe.

Techniki mieszane, często stosuje się techniki mieszane. Interesująco wygląda kompozycja wykonana na podłożu z przezroczystej szyby ornamentowej, której część motywów jest malowana (na przykład łodygi roślin), a część - to naklejone wypukłe szklane formy (m.in. kwiaty).

Można też wykonać unikatową kompozycję, wypalając w piecu tafle posypane sproszkowanym lub granulowanym szkłem barwionym.

Elegancka, zmatowiona szyba jest efektem piaskowania, czyli przecierania szyb strumieniem piasku, wyrzucanym pod ciśnieniem w specjalnym urządzeniu. Osłaniając wybrane fragmenty można uzyskać przezroczyste ornamenty na matowej powierzchni lub na odwrót. Stosowane są również pasty matujące, które nakłada się na powierzchnię szkła wałkiem lub pędzlem. Czasem na piaskowaną szybę nakleja się szklane oczka i maluje rozmaite motywy.

Źródło: http://muratordom.pl/wnetrza/dekoracje-i-dodatki/techniki-tworzenia-witrazy,77_1393.html

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia

Secesja – kierunek w sztuce ukształtowany na przełomie XIX i XX wieku. Secesja jako styl zrywała z dotychczas panującym historyzmem, uważając, że stanowi on tylko imitację wcześniejszych trendów. Artyści chcieli nowego stylu, którego wpływy widoczne byłyby również w sztuce użytkowej i zdobnictwie.

Za podstawowe cechy secesji uważa się charakterystyczną linię - giętką, płynną i ruchliwą oraz bogatą ornamentykę, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą. Artyści secesyjni sięgali też chętnie po elementy typowe dla sztuki orientalnej.

W dziełach zwracała uwagę fantazja, a twórcy prześcigali się z kreowaniu nowych i bardziej wyróżniających się form.

Secesja znalazła podatny grunt w całej Europie, a jej główne ośrodki znajdowały się w Anglii, Francji, Austrii, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

Źródło: Wikipedia