Srebrna pr. 950 Minerwa, reprezentacyjna, XIX-wieczna (około 130-letnia) cukiernica z jednej z najsłynniejszych paryskich pracowni przełomu wieków Massat Freres. Wewnątrz złocona, złocenie naturalnie przetarte w codziennym użytkowaniu. Duża, wysoka i smukła, wizualnie lekka ale ważąca prawie 0,5 kg. Forma gruszkowata, powierzchnia gładka. Całość wsparta na 4 wysokich nóżkach rokokowych. Miejsca połączeń nóżek z czarą zdobione dużymi aplikacjami florystycznymi. Po bokach 2 duże, masywne, zdobne ucha w kształcie litery C. Aplikacje liści łączące ucha z czarą cukiernicy.

Pokrywka gładka, kaskadowo wyniesiona do góry, zwieńczona zdobnym, wyjątkowo oryginalnym i pięknym uchwytem w postaci dużego ptaka na rozecie z liści szykującego się do lotu.

Luksusowa, ponadczasowa ozdoba środka stołu. Na cukier i słodkości. Wyjątkowy i nietuzinkowy prezent wizytowy dla Pani Domu. Piękny okolicznościowy, jubileuszowy upominek pamiątkowy dla solenizantów. Unikat w całości ręcznie wykonany i cyzelowany. „Burzy zmysły i marzenia Paryża przełomu XIX i XX wieku”.

Historia:

Massat Freres- Pracownia Massat Freres została założona w 1885 roku przez braci Paul i Eugene. Punca zawiera nazwisko Massat i lirę. Pracownia mieściła się przy 15 Rue de Crussol w Paryżu niedaleko Place de la République.

Źródło: www.925-1000.com

Rokoko - nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715-1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV; wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji. Rokoko wyrosło ze sprzeciwu wobec tego, z czym wiązały się rządy Ludwika XIV. Wiek XVII, zwany przez historyków „grand siècle” kończył się pod znakiem zachwiania potęgi Francji, która do niedawna była właściwie arbitrem Europy, mocarstwem dyktującym swą wolę dzięki sile militarnej, ekonomicznej i kulturalnej. Zniesienie edyktu nantejskiego doprowadziło do emigracji z Francji ok. pół miliona hugenotów, a w efekcie do osłabienia gospodarczego kraju; byli to bowiem w dużej mierze rzemieślnicy, bankierzy i specjaliści pracujący w manufakturach. Wydarzenia te oraz kolejne wojny doprowadziły do krytyki Króla-Słońce. Przedmioty w tym stylu często miały ozdobny ornament zaczerpnięty z charakterystycznych dla rokoka giętych linii układających się spiralnie -„rocaille”. Dwie litery C łączyły się w taki sposób, że jedna była ustawiona zwyczajnie druga zaś odwrócona. W ten sposób otrzymywało się stylizowane „S”.

Po okresie wyniszczającej państwo wojnie domowej nastał czas stabilizacji politycznej i gospodarczej, w związku z czym zaczęto większą rolę zwracać na nową sztukę. Za pierwszy przejaw rokoko w Rzeczypospolitej należy uznać zamówienie między rokiem 1732 a 1735 przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera wykonanie dekoracji, plafonu, boazerii, supraportów i mebli do Złotego Salonu w swoim Pałacu w Puławach (zachowane fragmenty są w muzeum w Jędrzejowie).

Źródło: Wikipedia