Srebrna próby 800 filigranowa cukiernica z włoskiej pracowni Farioli & Cattaneo S.r.l.

Czara w formie kopuły. Stylizowana na wazę rzymską. Osadzona na kolistej podstawie lekko wyniesionej ku górze. Pokrywka zdejmowana, wysklepiona, zwieńczona gałką / chwytem w formie szyszki. Po bokach dwa wygodne uchwyty. Ścianki naczynia gładkie, zdobione wzdłuż krawędzi delikatnym klasycystycznym ornamentem pasowym. Forma i ornamentyka naczynia nawiązująca do epoki cesarstwa.

Delikatna i elegancka ozdoba stolika kawowego, deserowego oraz saloniku wypoczynkowego. Wspaniała na uroczy i wizytowy prezent dla Pani Pana domu. „Urocza i elegancka pamiątka” dla dzieci i rodziców solenizantów, urodziny, imieniny oraz ceremonie kościelne: chrzciny, Komunie Święte.

Historia:

Farioli & Cattaneo S.r.l – pracownia spółki obu Mistrzów powstała w Mediolanie w połowie XX wieku. Usytowana w centrum miasta przy Via Meda 38.

Punca 606 MI została zarejestrowana 15 maja w 1959, a wygasła w dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach (1944 – 1970) miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami. Źródło: www.silvercollection.it

Cattaneo Enrico di Giuseppe – samodzielna pracownia Mistrza powstała w Mediolanie w I połowie XX wieku

około 1936 roku. Usytuowana była w centrum miasta przy Via Rubens 21.

Punca 196 MI została zarejestrowana w 1936, a wygasła z dniem 31 grudnia 1971. Punce używane we Włoszech w latach 1944 – 1970 miały kształt wieloboku i zawierały numer identyfikujący złotnika oraz nazwę prowincji, oznaczoną dwoma literami.

Źródło: www.silvercollection.it

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz wykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96