Srebrna próby 800, moletowana cukiernica z pokrywką – wspaniały przedstawiciel włoskiej postmoderny ze znanej pracowni Calegaro (FABBRICA POSATERIA E ARGENTERIA F.LLI CALEGARO DI LUIGI - Conduttore F. c.) Wizualnie lekka, ale ważąca 340 g. Czara wsparta na okrągłej, stabilnej podstawie, całość moletowana, wybrzuszona o powierzchni podzielonej pionowymi żebrami. Po bokach dwa wygodne uchwyty w kształcie litery C, każde zbudowane z dwóch wolut o kształcie liści akantu. Pokrywkę wieńczy okazały uchwyt stylizowany na miniaturę cukiernicy.

Reprezentacyjna i gustowna ozdoba stolika kawowego, deserowego i saloniku wypoczynkowego. Na cukier i słodkości. Wspaniała na elegancki i praktyczny prezent okolicznościowy dla każdej Pani domu. Urocza pamiątka dla dzieci i rodziców solenizantów, jubilatów. Pewna lokata i inwestycja na przyszłość.

Historia:

Calegaro - pracownia założona w 1921 roku w samym centrum Padwy przez Francesco Calegaro. Precyzja w ręcznym wykonywaniu przedmiotów rozpowszechniła markę budując pozycję lidera na rynku złotniczym we Włoszech. W XIX wiecznej willi należącej niegdyś do Emo Capodilista otworzono Salon Ekspozycyjny Calegaro.

Szybki rozwój przez zastosowanie nowoczesnych technik spotęgował zwiększenie liczby zatrudnionych pracowników do ponad 250 w 1950.

W 1969 pracownia przeniosła się do miejscowości Pragila we wzgórzach Euganejskich. Pracownia istnieje do dziś tworząc ponadczasowe i solidne przedmioty oparte na prawie 100-letniej tradycji i doświadczeniu. Dostarcza zastawę stołową do wielu hoteli i restauracji.

Źródło: calegaro.it

Postmodernizm – lata 60/80-te XX wieku: nazywany powszechnie w Europie postmoderna, narodził się we Włoszech, styl ten opierał się na kwestionowaniu założeń dotyczących logiki, prostoty i porządku. Powszechne było odwoływanie się do symbolizmu, co wynikało z przekonania, że ludzie lepiej odbiorą wzornictwo jeśli przedmioty będą niosły za sobą symboliczną treść. Często forma wyrobów użytkowych nie podążała za ich funkcją. W latach 80-tych postmodernizm włoski przyjął nazwę transavanguardia.

Źródło: Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia