Srebrna próby 800 taca podająca / patera, niemiecka, ze wspaniałym renesansowym kołnierzem. Prostokątna gładka podstawa z pięknym ażurowym kołnierzem, dekorowanym półplastycznymi muszlami, liśćmi akantu i gałązkami kwiatów. Całość w pięknej efektownej kompozycji zdobnictwa renesansowego. Na dwóch dłuższych bokach kołnierza dwa kartusze z możliwością wykonania okolicznościowej, indywidualnej spersonifikowanej grawerki. Na krótszych również dwa kartusze, lekko wybrzuszone - umożliwiające łatwe podawanie/ przenoszenie tacy, dekorowane gałązkami kwiatów. Elegancka, unikalna, filigranowa taca. Gładka, lśniąca w lustrzanej podstawie podkreślająca walory znajdujących się na niej przedmiotów. Ponadczasowa, wspaniała luksusowa ozdoba środka stołu, ciągle praktyczna do codziennego użytkowania. Unikalny prezent dla domu i jubileusz.

Historia:

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).