Srebrny próby 925 Minerwa około 150-letni reprezentacyjny francuski kabaret na przyprawy płynne typu ocet, oliwa. Słynna paryska pracownia Fray Fils, bardzo krótko funkcjonująca z mała ilością przedmiotów, które przetrwały zawieruchy dziejowe w nienaruszonej formie. Zbudowany z dwóch szklanych karafek osadzonych w przepięknie zdobnych koszyczkach. Karafki okrągłe ze szkła kobaltowego i przeziernego.

Koszyczki połączone wysokim srebrnym uchwytem w dekorze aplikacji liści akantu, zwieńczonym chwytem wiązanki kwiatów. Całość osadzona na owalnej podstawie o nieregularnym brzegu. Dłuższy bok dekorowany liśćmi akantu, krótszy wyniesiony ku górze, zdobiony dwustronnie owalnym kartuszem w pasowym ornamencie perełkowym i półplastycznych liściach akantu. Kartusz z oryginalnym monogramem – dwie litery w idealnym lustrzanym odbiciu, pięknie grawerowane i miękko zdobione – do dyskusji liternictwo, również może być to znak literowy herbu rodowego. Od góry drapowana srebrna wstążka. Elementy charakterystyczne dla wspaniałego neorenesansu. Wewnątrz krótszych boków dwa uchwyty służące do odkładania korków. Całość wsparta na 4 przestrzennie ułożonych nóżkach. Miejsca połączeń nóżek z podstawą zdobione wspaniałymi aplikacjami liści akantu. Bez wątpienia mistrzowskie dzieło srebrnej sztuki użytkowej, niepowtarzalne i jedyne takie.

Wspaniała, ponadczasowa i ciągle użytkowa ozdoba środka stołu. Biały Kruk !!! Niepowtarzalne Dzieło Sztuki i cyzelki złotniczej !!!!

Historia:

Fray Fils – niezwykle tajemnicza pracownia francuska założona w 1875 roku w Paryżu przy 22 Rue de Pastourelle. Istniała do 1891. Punca w kształcie rombu nazwą Fray Fils z młotkiem.

Źródło: 925-1000.com

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).