Niewątpliwie bardzo rzadkie przedmioty ! Reprezentacyjna para salonowych gerydonów (wyższy i niższy), oba w komplecie o tym samym designie kolumny korynckiej. Wykonane z marmuru o zielonej barwie z jasnymi żyłkami, deseniującymi tło tekstury. Aplikacje ze złoconego powierzchniowo, ogniowo brązu.

Głowica: kosz okolony rządem liści akantu rozchylonych na zewnątrz, powyżej których umieszczono przestrzennie ułożone woluty - motyw charakterystyczny dla kolumn korynckich. Całość z brązu złoconego. Na koszu zamocowany kwadratowy, marmurowy blat z unikalną dla starodawnych gerydonów praktyczną i ergonomiczną możliwością kręcenia w obie strony – pozwalająca swobodnie wyeksponować walory stawianego na gerydonie przedmiotu. Gerydony ciężkie i bardzo stabilne.

Trzon: marmurowa, okrągła, pionowa kolumna.

Podstawa / baza: marmurowa, kwadratowa, kaskadowo wyniesiona do góry. Zdobiona dwoma pierścieniowymi przewiązkami antycznych ornamentów wykonanych z brązu złoconego.

Luksusowa i niepowtarzalna ozdoba użytkowa do wystroju wytwornych wnętrz i eleganckich pomieszczeń. Wspaniały komplet dwóch gerydonów w komplecie do salonów, halli, dworków, pałaców i apartamentów. Doskonałe do wystroju szanowanych i stylowych gabinetów Prezesa. Przedmioty z duszą i historią.

Historia:

Gerydon, Żerydon – mebel pochodzący z Francji. Pojawił się w połowie XVII wieku ale swoją sławę uzyskał w okresie rokoka. Gerydony stworzone po tym okresie często były stylizowane na styl rokoko. Pierwsze z nich miały formę Murzynka trzymającego tacę na głowie. Stąd może pochodzić ich nazwa – Guerdion to imię jednego z pierwszych niewolników przywiezionych z Afryki. Mebel ten to zwykle drewniany postument służący jako podstawa do wyeksponowania lamp, donic z kwiatami lub rzeźb.

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce,

literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie doantyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia