Biały kruk !!! Kryształowo – srebrna próby 950 Ag Minerwa, około 200-letnia paryska konfituriera. Naczynie na wspólne dobieranie konfitury autorstwa słynnego, tajemniczego, działającego zaledwie 30 lat w XIX wieku paryskiego Mistrza Złotnika - Louis Manant. Konfituriera w formie okrągłej, kryształowej wazy, okutej w srebro. Osadzona na wysokiej nóżce. Całość wsparta na kwadratowej podstawie i 4 narożnych, przestrzennie ułożonych stopkach. Dekorowane liśćmi akantu. Brzeg podstawy zdobiony repusowanym pasowym ornamentem roślinnym i muszlami. Nóżka wysoka, promieniście żłobkowana tworząca efektowe owale stylizowane na płatki kwiatów. Zdobiona ornamentem perełkowym. Czara mimo 200 lat użytkowania (!!!) oryginalna , ze szkła baccarat (odmiana szkła bakardowego – kryształowego).

W górnej części zakuta w srebrny pas, zwieńczony płaskim kołnierzem. Zdobiona roślinnym ornamentem. Na bokach dwa duże ucha bogate zdobne ornamentyką florystyczną. Pokrywka zdejmowana, gładka, lekko wyniesiona ku górze. Zwieńczona uchwytem w formie dużego orzecha osadzonego na zdobnej liściastej rozecie. Na pokrywce dwa piękne monogramy: A.G i E.G. Ponadczasowy, wysublimowany i dystyngowany przedmiot codziennego użytkowania. Arcydzieło użytkowej sztuki złotniczej. Luksusowy, antyczny i ponadczasowy, ciągle użytkowy prezent na każdą okazję. Biały Kruk !!!

Historia:

Louis Manant – tajemnicza i mało znana ale bardzo rozpoznawalna i słynna pracownia założona w 1829 roku w Paryżu. Istniała do 1859 roku. Charakterystyczna punca L.M. z młotkiem.

Źródło: www.silvercollection.it

Rokoko - nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720-1790. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury. Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wstępem do rokoka był okres regencji Filipa Orleańskiego we Francji (1715-1723), podczas której powstawały dzieła charakteryzujące się większą swobodą i dekoracyjnością. Jego rozkwit nastąpił za Ludwika XV; wówczas też rokoko rozpowszechniło się w Europie, zwłaszcza w Bawarii, Prusach, Austrii, Czechach, Saksonii, na Śląsku, w Polsce i w Rosji. Rokoko wyrosło ze sprzeciwu wobec tego, z czym wiązały się rządy Ludwika XIV. Wiek XVII, zwany przez historyków „grand siècle” kończył się pod znakiem zachwiania potęgi Francji, która do niedawna była właściwie arbitrem Europy, mocarstwem dyktującym swą wolę dzięki sile militarnej, ekonomicznej i kulturalnej. Zniesienie edyktu nantejskiego doprowadziło do emigracji z Francji ok. pół miliona hugenotów, a w efekcie do osłabienia gospodarczego kraju; byli to bowiem w dużej mierze rzemieślnicy, bankierzy i specjaliści pracujący w manufakturach. Wydarzenia te oraz kolejne wojny doprowadziły do krytyki Króla-Słońce. Przedmioty w tym stylu często miały ozdobny ornament zaczerpnięty z charakterystycznych dla rokoka giętych linii układających się spiralnie -„rocaille”. Dwie litery C łączyły się w taki sposób, że jedna była ustawiona zwyczajnie druga zaś odwrócona. W ten sposób otrzymywało się stylizowane „S”.

Po okresie wyniszczającej państwo wojnie domowej nastał czas stabilizacji politycznej i gospodarczej, w związku z czym zaczęto większą rolę zwracać na nową sztukę. Za pierwszy przejaw rokoko w Rzeczypospolitej należy uznać zamówienie między rokiem 1732 a 1735 przez Zofię Sieniawską i jej męża Augusta Czartoryskiego u Juste-Aurèle Meissonniera wykonanie dekoracji, plafonu, boazerii, supraportów i mebli do Złotego Salonu w swoim Pałacu w Puławach (zachowane fragmenty są w muzeum w Jędrzejowie).

Źródło: Wikipedia