Srebrna próby Sterling 925 patera / tacka. XIX wieczna ze słynnej pracowni Whiting Manufacturing Co z Nowego Jorku. Filigranowa, bogato zdobiona. Forma głębokiego prostokąta z zaokrąglonymi narożami. Ścianki lekko rozszerzające się, promieniście żłobkowane tworzące efektowne owale stylizowane na płatki kwiatów. Denko gładkie, lekko wybrzuszone. Patera zwieńczona dużym, zdobnym, płaskim kołnierzem, dekorowanym klasycystycznym ornamentem kwiatowym oraz półplastycznymi liśćmi akantu. Ponadczasowa, elegancka i ciągle użytkowa. Na słodkości i delikatne przekąski. Wspaniały souvenir z historią dla domu. Możliwość wykonania okolicznościowej grawerki. Piękny i luksusowy ale niezobowiązujący prezent wizytowy dla Wytwornej Pani Domu.

Historia:

Whiting Manufacturing Co. z NY - początki pracowni sięgają lat 40. XIX wieku. W North Attleboro w stanie Massachusetts powstała pracownia Tifft & Whiting. Wielokrotne zmiany właścicieli spółki spowodowały powstanie nowej pracowni Whiting Manufacturing Co.

Pracownia ta powstała w 1866 w Nowym Jorku i szybko zyskała renomę oraz sławę na całe Stany z doskonałych srebrnych wyrobów zastawy użytkowej. Pod swoją rodzimą nazwą trwała do 1926. Następnie przejęta przez firmę Gorham. Produkowano wysokiej jakości zastawę stołową i sztućce. Od 1905 do 1926 pracownia używała różnego oznakowania dla każdego roku produkcji.

Źródło: 925-1000.com oraz informacje różne ze stron internetowych

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Barok - termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco, które oznacza perłę o nieregularnym kształcie. To główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. U jego podstaw leżało twórcze przekształcenie renesansowego klasycyzmu w dążeniu do uzyskania maksymalnego oddziaływania na odbiorcę. Barok jest pojęciem bogatszym od manieryzmu, przede wszystkim dlatego, że konotuje tylko sam styl, ale jak dowodzą niektórzy badacze również procesy historyczne, spory filozoficzne i teologiczne oraz nastroje społeczne. Bogaty w zdobnictwo, pomysłowe rozwiązania i symbolikę styl architektoniczny, malarski i literacki baroku z założenia opierał się na ignacjańskiej zasadzie applicatio sensuum, polegającej na wykorzystaniu ludzkiej zmysłowości do przekazania określonych treści (stąd figury świętych w ekstazie czy wyrazy uczuć skierowane do Chrystusa).

Neobarok – nurt w ramach historyzmu nawiązujący formalnie do baroku rozpowszechniony pod koniec XIX w.

Źródło: Wikipedia