Srebrny próby 925 Sterling, około 120-letni humidor / cygarnica / szkatuła / na cygarety, kosztowności, bibeloty ze znanej i cenionej, działającej do dzisiaj londyńskiej pracowni Mistrza Wiliama Comyns’a. Forma gładkiej, lśniącej, eleganckiej skrzyni. Wnętrze z drewna teakowego. Spód wyłożony wstawką z bardzo delikatnej skóry aligatora. Osadzona na 4 spłaszczonych, eleganckich kulowych nóżkach. Pokrywa ruchoma, na zawiasie wewnątrz miedziowana słabym złotem (najprawdopodobniej stop miedzi i złota ze znaczną przewagą miedzi). Lekko wyniesiona ku górze, spłaszczona. Ponadczasowy elegancki souvenir na cygarety / kosztowności / bibeloty. Wspaniały, luksusowy i nieprzemijający prezent, souvenir zarówno dla Pana jak i Pani. Przedmiot wytworny i zdobiący każdy gabinet i biurko, salon do palenia cygar.

Adnotacja prawna: Humidor prezentowany na niniejszej stronie może być przedmiotem legalnego handlu na podstawie art. 8 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi w związku z art. 62 ust. 3 Rozporządzenia KOMISJI (WE) Nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi, jako zawierający “okaz przetworzony pozyskany ponad 50 lat wcześniej”, czyli przed rokiem 1947. Fakt powstania przedmiotu przed rokiem 1947 jest potwierdzony opinią Historyka Sztuki Rzeczoznawcy Dzieł Sztuki / Kraków z dnia 21 październik 2016: „… Wiliam Comyns Humidor (szkatuła na cygara, biżuterię), Anglia-Biedermeier, 2 poł. XIX wieku …. Działalność Mistrza Złotniczego Wiliama Comyns’a przypada na lata (1885–1913) …”

Opinia dostępna w Galerii R&R – w przypadku sprzedaży dołączana do certyfikatu pochodzenia.

Historia:

Wiliam Comyns / William Comyns & Sons Ltd – pracownia złotnicza założona około 1859 roku. Comyns odkupił warsztat od Roberta Tagga, który prowadził go od 1730 roku. Bliższa historia początkowej działalności zakładu jest niestety nieznana. Wiadomym natomiast jest, że pracownia mieściła się przy 40 Roupell Street, Waterloo Street. Robert Tagg prawdopodobnie odziedziczył ją od złotnika Johna Tapley. Tapley współpracował ze znanymi złotnikami takimi jak: Robert Green & Co i Makepeace'a & Walford.

Robert Tagg w 1857 zmienił miejsce zamieszkania, rezygnując tym samym z prowadzenia pracowni złotniczej. Wiliam Comyns odkupił ją prawdopodobnie w 1858 roku lub na początku 1859. W 1885 do pracowni dołączyli synowie Wiliama: Charles Harling i Richard Harling. Wiliam zmarł w styczniu 1916. W 1925 firmę przekształcono w spółkę William Comyns & Sons Ltd. Od 1930 zarządcą był brat Richard. Po jego śmierci w 1953 firma została zakupiona przez Bernard Copping. Działa do dziś i jest jednym z niewielu ocalałych producentów srebra w Londynie. Lata świetności pracowni Wiliama Comyns’a przypadają na lata około 1880, kiedy jego srebrne przedmioty użytkowe i dekoracyjne cieszyły się największą sławą.

www.koopmanrareart.com

Humidor – pojemnik służący do zapewnienia odpowiednich warunków do przechowywania cygar. Zwykle wyposażony w nawilżacz do zapewnienia wilgotności ok. (68 – 72) % i temperatury poniżej 20 stopni C.

Najczęściej stosuje się drewno cedrowe, mahoń i inne drzewa egzotyczne. Może być również orzech włoski, klon lub wiśnia. Drewno cedrowe i odpowiednia wilgotność, temperatura chronią cygara przed szkodnikami.

Przez laików często nazywany skrzynką, pudełkiem na cygara. Prócz funkcji ochronnych pełni również funkcje estetyczne – efektowne wyposażenie gabinetu, salonu i innych pomieszczeń reprezentacyjnych.

Źródło - http://www.sklepcygara.pl/humidor

Biedermeier - styl w sztuce, literaturze, muzyce i architekturze wnętrz rozwinięty w Europie Środkowej, głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach z tego kręgu kultury, w okresie pomiędzy 1815 (Kongres wiedeński) a 1848 (Wiosna Ludów). Styl ten jest odpowiednikiem stylu regencji w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Empire (styl cesarstwa) we Francji. Głównym założeniem stylu było stwierdzenie, że jest to sztuka mieszczan dla mieszczan. Styl ten nigdy nie był dokładnie zdefiniowany, nie było żadnych manifestów programowych itp., dlatego zaliczenia dzieł sztuki do biedermeier w niektórych przypadkach jest problematyczne. Najbardziej wyraziście i powszechnie przejawiał się we wzornictwie wyposażenia wnętrz, sprzętów domowych, w tym w meblach. W tym przypadku nacisk położony był na użyteczność i wygodę projektowanych przedmiotów. Preferowano jasne, pogodne barwy, zarówno w doborze gatunków drewna jak i ozdób. Zdobnictwo było umiarkowane, podporządkowane użytkowości sprzętu. Często wykonywano stoły o zaokrąglonych kształtach i opierające się na jednej nodze. Charakter wnętrz mieszkalnych w typie biedermeier cechowała intymność i zaciszność, częste użycie jasnych, zdobionych rysunkiem kwiatów lub pasami tapet. Na malowidłach typowa była duża dokładność i wierność realizmowi, motywy przyrodnicze i wnętrz domowych. W stylu biedermeier tworzyli tacy malarze jak: Georg Friedrich Kersting, Carl Spitzweg, Rudolf Wasmann i Ernst Resch. Nazwa stylu pochodzi od nazwiska literackiego bohatera tomu wierszy pt. Biedermaiers Liederlust, którego autorem był Ludwig Eichrodt. Biedermeier był tam przedstawiony jako skarykaturowana wersja filistra niemieckiego (człowieka bez wyższych aspiracji, ograniczonego, o ciasnych poglądach). Źródło : Wikipedia