Srebrny próby Sterling 925 Ag ponad 130-letni kałamarz. Stara Anglia, filigranowy. Wspaniała stylistyka neo empire. Zbudowany na prostokątnej podstawie, kaskadowo wyniesionej ku górze, wspartej na 4 przestrzennie ułożonych nóżkach stylizowanych na zwierzęce łapy. Krawędzie podstawy zdobione pasowym ornamentem florystycznym oraz skośnym żłobkowaniem. Podstawa i boki dekorowane aplikacjami florystycznymi o designie liści.

Dwa okrągłe pierścienie wyniesione na wysokich, giętych empirowych nóżkach pełniących rolę uchwytów na pojemniki z atramentem i piaskiem. Miejsca połączeń nóżek z pierścieniem zdobione odlewanymi aplikacjami baranich głów.

Pojemniki z pokrywką na zawiasach o formie kielichów z płaskim kołnierzem, brzeg dekorowany skośnym żłobkowaniem. Wewnątrz kielichów pozłacane, ruchome naczynia na atrament i piasek. Pokrywka płaska, a następnie mocno wyniesiona ku górze o designie stożka, zwieńczona uchwytem w formie łabędzia. Oparcie do odkładania przyborów do pisania w formie „ławeczki”. Luksusowy, elegancki prezent do gabinetu - dla osób ceniących piękno i kunszt wykonania. Wspaniały prezent dla Prezesa, Ludzi Nauki i Biznesu. Wytworny i unikalny prezent jubileuszowy w biznesie oraz osobisty unikatowy podarunek.

Historia:

Kałamarze - historia kałamarzy sięga początków XVIII wieku. Z czasem stały się one niezbędne na dworach wśród przedstawicieli arystokracji i wyższych klas społeczeństwa, bowiem umiejętność pisania listów i spisywania myśli była dość rozpowszechniona. Zazwyczaj kałamarz składał się podstawki na której ustawione były pojemniki na atrament, piasek do osuszania, pieczęcie do zamykania listów i gęsie pióra. Niektóre kałamarze były dodatkowo wzbogacone o dzwonek na służbę i lampkę oliwną lub lichtarz. Z czasem kałamarze przybierały coraz bardziej różnorodne i bogate formy w tym zdobnicze i reprezentacyjne. Często wykorzystywane jako eleganckie prezenty ze srebra i złota.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz bwykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96

Kałamarze - historia kałamarzy sięga początków XVIII wieku. Z czasem stały się one niezbędne na dworach wśród przedstawicieli arystokracji i wyższych klas społeczeństwa, bowiem umiejętność pisania listów i spisywania myśli była dość rozpowszechniona. Zazwyczaj kałamarz składał się podstawki na której ustawione były pojemniki na atrament, piasek do osuszania, pieczęcie do zamykania listów i gęsie pióra. Niektóre kałamarze były dodatkowo wzbogacone o dzwonek na służbę i lampkę oliwną lub lichtarz. Z czasem kałamarze przybierały coraz bardziej różnorodne i bogate formy w tym zdobnicze i reprezentacyjne. Często wykorzystywane jako eleganckie prezenty ze srebra i złota.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire:(styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz bwykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96