Kryształowo / srebrne (próby 800 Ag) dwie około 100-letnie karafki na wino / wodę w komplecie i idealnym stanie z najsłynniejszej belgijskiej pracowni złotniczej Braci Wolfers z Brukseli. Pracownia ta sławna była również z udziału w roku 1925 w wystawie „Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes”, która była początkiem okresu Art Deco. Na wystawie przedstawił kolekcję o geometrycznych motywach głównie w formie trójkątów. Forma gruszkowata,. Brzusiec ze szkła kryształowego osadzony na okrągłej stopie.

U nasady zdobiony geometrycznym ornamentem pasowym. Dołem powierzchnia rozczłonkowana pionowymi żłobieniami. Całość we wspaniałej kompozycji i dekoracji.

Brzusiec zakuty w długą, wąską, srebrną szyjkę. Szyjka dekorowana pasowym ornamentem florystycznym i ornamentem perełkowym. Korki szklane, szlifowane, każdy indywidualnie pod indywidualny wymiar i spasowanie z szyjką, zakute w srebrny wygodny uchwyt - design dwóch stożków złączonych podstawami zdobionych pasowym ornamentem florystycznym. Całość zachowana w doskonałym, oryginalnym stanie.

Unikalny, ponadczasowy i ciągle użytkowy. Ozdoba środka stołu. Wspaniały, luksusowy i okazjonalny prezent dla Pana Domu. Idealny, ekskluzywny upominek „Dla Niego” pasjonata win i winnych piwniczek.

Historia:

Wolfers Freres (Bracie Wolfers) - rodzina Wolfers od kilku pokoleń słynęła ze złotnictwa. Stworzyli najbardziej znaną markę w Belgii. W pierwszej połowie XIX wieku 3 braci, Niemców: Edouard, Guillaume i Louis założyli dwie pracownie w Brukseli. W 1852 Luis (1820-1892) zarejestrował swoją puncę: litera W nad głową dzika. Jego zakład mieścił się przy 23 Rue des Longs Chariots.Louis miał 3 synów (Philippe, Max i Robert), których wysłał do Francji, Niemiec i Holandii i Austrii by zbadać tamtejsze środowisko złotnicze. W rezultacie, pracownia Wolfers nawiązała kontakty i współpracę ze znanymi europejskimi złotnikami. To tłumaczy, czemu często na ich wyrobach pojawiały się np.: niemieckie punce. Partnerem Luisa został jego najstarszy syn – Philippe, a młodsi Max i Robert również zajmowali się rodzinnym biznesem. Pracownia zmieniła nazwę na Louis Wolfers Pere et Fils. Po śmierci Louisa w 1892 stała się Wolfers Freres. Zmieniono puncę na trójkąt z trzema gwiazdkami (obowiązywała do 1942). W 1907 zatrudniała 150 osób ! Philippe był dyrektorem artystycznym. Zaprojektował salon wystawienniczy w Brukseli. Otworzył swój własny sklep w La Hupe z dziełami belgijskich artystów. Zaprojektował również swoją własną kolekcję srebrnej zastawy stołowej, biżuterii i rzeźb w stylu Art Noveau. Zasłynął w 1925 na wystawie „Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes”, która była początkiem okresu Art Deco. Na wystawie przedstawił kolekcję o geometrycznych motywach głównie w formie trójkątów. Pracownia została przejęta w 1952 roku przez Maison Anthony, z którą Wolters Freres współpracowało od 1897 roku.

Źródło: www.modernsilver.com

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze)

W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia

Art Deco - styl ten pojawił się w Europie na przełomie lat 20/30 XX wieku i trwał aż do momentu wybuchu II Wojny Światowej. Nurt Art Deco zapoczątkowała paryska wystawa Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłu Współczesnego (Exposition Internationale des Arts Decoratifs et Industriels Modernes). Zaprezentowano tam bowiem zupełnie nowoczesne projekty w każdej dziedzinie sztuki, które znacznie różniły się od panującej secesji. Głównymi założeniami Art Deco były proste i geometryczne kształty, funkcjonalność w użytkowaniu i kontrastowe kolory. Artyści zaczęli łączyć srebro lub złocony brąz z drewnem (np.: hebanowym) lub kością słoniową. Tendencje te skrajnie odbiegają od bogatego wzornictwa secesyjnego.

Źródło: Wikipedia