Srebrna próby 835 Ag filigranowa patera / wizytownik na biurko ze słynnej niemieckiej pracowni Wilkens & Söhne. Forma gładkiego trójkąta z zaokrąglonymi narożami. Zwieńczona płaskim kołnierzem. Osadzona na trójkątnej stopie. Skromna, a zarazem efektowna i elegancka. Wytworna na drobne przekąski, słodkości lub wizytówki na biurku Prezesa. Luksusowy i niepowtarzalny prezent wizytowy z możliwością własnej dedykowanej grawerki okolicznościowej. Wytworna zarówno do gabinetu jak i na stolik deserowy w saloniku kawowym. Piękna i nietypowa formistyka natychmiast wyróżniająca się w otoczeniu patery / wizytownika.

Historia:

M.H. Wilkens & Söhne – Pracownia założona przez Martina Heinricha Wilkensa w 1810 roku, w Bremie w Niemczech . Na początku specjalizowała się w naprawie srebra i złota. Po paru latach do współpracy dołączyli synowie założyciela i wspólnie zaczęli produkcje medali i monet.

Rozwój nastąpił w 1859 roku, kiedy pracownia otrzymała zamówienie na sztućce do Królestwa Hannoveru, w przeciągu kolejnych 10 lat fabryka otrzymała w praktyce monopol na dostarczanie całej zastawy królewskiej. W 1869 roku zmarł założyciel pracownia M H Wilkens & Söhne a ówczesna fabryka zatrudniała ponad 100 pracowników.

W 1917 pracownię przejął prawnuk założyciela o tym samym imieniu Martin Heinrich Wilkens, który od najmłodszych lat zdobywał praktyki złotnicze. Był także przewodniczącym Stowarzyszenia Producentów Srebra w Niemczech. W 1921 nabył większość udziałów w Bremer Silberwarenfabrik AG (BSF). W 1969 obie firmy połączyły się z tworząc spółkę Wilkens Bremer Silberwaren AG działającą niezależnie do 1995 roku. Warto wspomnieć, że Martin Wilkens był aktywny politycznie, a za swoje zasługi wybrany w 1952 na Wice przewodniczącego Niemieckiej Izby Handlowej.

Po 1995 roku fabryka została wchłonieta przez korporację Zwilling JA Henckels, a następnie w 2006 przejęta przez dwóch członków zarządu, którzy za porozumieniem odrodzili pierwotną pracownię Wilkens & Söhne GmbH i zajęli się produkcją sztućców.

Pierwsze dzieła wykonane są w panującym w XIX wieku stylu Neo Empire i Biedermeier, a kolejne wraz z coraz bogatszą ornamentyką i zdobnictwem to przedstawiciele Neorokoka, aż po niemiecką secesję – Jugendstil z XX wieku.

Obecnie srebrne przedmioty są łakomym kąskiem w handlu antykami. Obszerny zbiór posiada Muzeum Focke w Bremie.

Źródło: Wikipedia http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=de&u=http://de.wikipedia.org/wiki/Wilkens_%2526_S%25C3%25B6hne&prev=search

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego). Źródło : Wikipedia