Kryształowo-srebrna próby 84 (próba Kokosznikov) 4-elementowa bola na poncz w stylizacji słynnego jajka Faberge. Około 110-letnia Polonica ze słynnej warszawskiej pracowni Władysława Hempla. 4-elrementowa:kryształowa czara / wkład, srebrny stojak na kryształowy wkład, srebrna pokrywka i srebrna chochla. Wkład / waza głęboka, całkowicie przezierna. Dołem promieniście cięta, górą dekorowana czterema poziomymi szlifowanymi liniami - dającymi efektowny pas zdobny. Stojak srebrny zbudowany a/ z szerokiego gładkiego lśniącego pierścienia z dekorowanymi brzegami pasowym ornamentem perełkowym oraz b/ z czterech wysokich smukłych, empirowych nóżek osadzonych w stałej podstawie. Podstawa w kształcie nieforemnego ośmioboku, lekko wyniesiona ku górze, gładka. Miejsca połączeń nóżek z podstawą i pierścieniem dekorowane motywami liśćmi akantu. Czaszę czary zdobiona zwisającymi girlandami. Pokrywka okrągła, płaska od zewnętrznej linii średnicy, dalej stożkowo wyniesiona do góry, dekorowana promieniście rozchodzącymi się żłobkami tworzącymi płatki kwiatów. U krawędzi pokrywki wyżłobienie na ramię chochli. Uchwyt pokrywki wytworny, duży i wygodny, stylizowany na szyszkę. Rękojeść chochli długa, smukła i gięta w formie rozwijającej się taśmy. Czerpak z wylewką, głęboki.

Bola elegancka i luksusowa ale jednocześnie praktyczna i ciągle użytkowa. Wspaniale prezentuje się na wystawnych obiadach w pięknych salonach i na eleganckich spotkaniach. Idealna na letnie barbecue i grillowania. Luksusowa i wytworna na alkoholowe poncze i kompoty. Wyjątkowy i niepowtarzalny Biały Kruk – Polonica Warszawska. Przedmiot w idealnym stanie pomimo ponad 100-letniej historii i zawieruchy dziejowej. Perfekcyjna praca i wykonanie Mistrza Złotnika z pracowni Władysława Hempla.

Historia:

Władysław Hempel - współwłaściciel pracowni „Bracia Hempel” / „Fabryka Platerów i Sreber Braci Hempel”, istniejącej w latach (1894 – 1939). Pracownia powstała w Warszawie i zajmowała się produkcją wyrobów srebrnych, platerowanych i niklowanych. Głównie użytkową zastawą stołową, ale i kryształami okuwanymi srebrem, przedmiotami dekoracyjnymi i kościelnymi. Założycielami byli bracia: Stanisław i Władysław, którzy z wykształcenia byli złotnikami. Przedmioty z pracowni Braci Hempel charakteryzowały się precyzyjnym wzornictwem. Po kilku latach działalności stały się jednymi z najbardziej pożądanych przez Klientelę. Obecnie wyroby Braci Hempel można zobaczyć w m.in w Muzeum Narodowym w Warszawie. Rzadkie egzemplare na wolnym rynku osiągają bardzo wysokie ceny i są sporadycznie spotykane.

Źródło: rynekisztuka.pl, oraz przypisy własne z wyciągów z internetu.

Peter Carl Fabergé – [ros. Петер Карл Фаберже], właśc. Carl Gustawowicz Fabergé ; ur. 18 maja /?/ 30 maja 1846 w Sankt Petersburgu,zm. 24 września 19320 w Lozannie – słynny rosyjski jubiler i złotnik.

W kierowanej przez niego pracowni złotniczej powstały słynne tzw. jaja Fabergé !

Sam Peter Carl Fabergé nie był autorem projektów jajek wielkanocnych. Każdy projekt był mu przedstawiany i musiał zostać przez niego zaakceptowany. Autorami projektów byli pracujący w przedsiębiorstwie Fabergé złotnicy: Erik Kollin, Michał Perchin, Henryk Wigström, Alma Pihl. Autorstwo kilku jaj Fabergé pozostaje nieustalone.

Peter Fabergé był synem Gustava Fabergé, urodzonego w 1814 roku w mieście Parnawie (Pernau) na terenie dzisiejszej Estonii oraz jego żony Charlotte Jungstedt. Rodzina Fabergé ma hugenockie korzenie, w XVII wieku mieszkali w Pikardii.

W 1858 roku Peter Carl Fabergé rozpoczął naukę w gimnazjum św. Anny w Petersburgu. W roku 1860 wraz z całą rodziną przeprowadził się do Drezna. Już w 1861 roku rozpoczął naukę w szkole handlowej. Jednocześnie uczył się sztuki jubilerskiej, m.in. u złotnika Józefa Friedmana we Frankfurcie. W tym samym roku wraz z przyjacielem Juliuszem Butzem wyruszył w podróż czeladniczą po Europie, w czasie której odwiedzili Niemcy, potem Francję i Włochy.

W 1864 roku Peter Fabergé wrócił do Petersburga. Kontynuował naukę, między innymi zatrudniając się przy naprawach dzieł starego złotnictwa w Ermitażu. Prace te wykonywał za darmo. W roku 1870 zaczął pracować w przedsiębiorstwie należącym do ojca. Już w 1872 roku przejął kierownictwo przedsiębiorstwa ojca. W latach (1872–1880) całkowicie zmodernizował pracownię złotniczą i salon handlowy. Po roku 1882 wprowadził do asortymentu wyrobów przedmioty wykonane w charakterystycznym stylu, zw. „stylem Fabergé”. W roku 1885 przedsiębiorstwo Fabergé zaprojektowało dla Aleksandra III pierwsze jajko wielkanocne. Zostało ono podarowane cesarzowej Marii Fiodorownej. Od tego czasu każdego roku pracownia Fabergé wykonywała jedno jajko jubilerskie rocznie na zamówienie cara. Od roku 1896 pracownia Faberge wykonywała dwa jajka rocznie dla następcy cara Mikołaja II. Były one przeznaczone dla żony cesarza Aleksandry Fiodorownej i dla matki cesarza Marii Fiodorownej. W latach (1904–1905) dwór carski nie zamówił jajek z powodu wprowadzonych oszczędności i kryzysu wojennego. Dlatego 2 jajka wielkanocne wykonane dla cesarza w roku 1917 nie zostały dostarczone.

Pracownia Fabergé otrzymało liczne nagrody na wystawach sztuki i rzemiosła: w roku 1882 w Moskwie, w 1885 w Norymberdze, w 1888 w Kopenhadze, w 1900 w Paryżu, w 1903 w Petersburgu. W roku 1887 przedsiębiorstwo otworzyło salon i pracownię złotniczą w Moskwie, w roku 1900 w Odessie a w roku 1903 w Londynie.

Przedsiębiorstwo Fabergé zyskało wielką sławę w Rosji i na całym świecie. Sam Faberge był złotnikiem dworów królewskich w Anglii, Rosji, Bułgarii, Danii, Syjamie, Szwecji, Finlandii i Norwegii. W latach 1895 i 1896 pracownia Fabergé zatrudniało we wszystkich oddziałach około 450 wykwalifikowanych pracowników i wielu uczniów. W pracowni w Petersburgu pracowało 25 maszyn i pięć pieców do wytopu metali. Wartość rocznej produkcji wynosiła ponad 400 tysięcy rubl. Szacuje się, że w okresie od 1872 do 1917 pracownia a w praktyce przedsiębiorstwo Fabergé wytworzyło około 150 tysięcy dzieł niepowtarzalnych, jednostkowych dzieł sztuki. Nieomal każdy przedmiot zaprojektowany i wytworzony w pracowniach Faberge był unikatowy i jednostkowy. Powtórzone modele należą do wielkiej rzadkości.

W roku 1918 w efekcie przewrotu bolszewickiego Fabergé zmuszony był zamknąć pracownię i sklep w Petersburgu. We wrześniu 1918 opuścił Rosję sowiecką. Wyjechał do Niemiec i wkrótce potem do Szwajcarii, gdzie zmarł w Lozannie. Pochowany w Cannes na cmentarzu Grand Jas.

Peter Carl Fabergé miał czterech synów: 1. Eugène’a (1874–1960) 2. Agathona (1876–1951) 3. Aleksandra (1877–1952) i 4. Nicholasa (1884–1939)^.

Żródło : Wikipedia.

Neo Empire – styl , który wywodzi się z pierwotnie z kierunku Empire: (styl cesarstwa) – odmiana późnego klasycyzmu powstała we Francji w latach 1800-1815, występująca w modzie, architekturze, malarstwie i sztuce użytkowej podczas panowania Napoleona w Europie, zwłaszcza na terenach obecnej Polski (Księstwo Warszawskie) i w Rosji). W Niemczech i Austrii empire współistniał ze stylem Biedermeier. Styl wzorował się na sztuce starożytnej Grecji, Rzymu i Egiptu. Twórcami stylu empire byli francuscy architekci Charles Percier oraz Pierre François Louis Fontaine zaprojektowali meble i wystrój wnętrz cesarza. Wydali oni również „Palaise maisons et autres edifices de Rome moderne” (1802, Paryż) oraz „Residences des souverains” (1833, Paryż), w których to zawarli założenia stylu. Przykładem zastosowania stylu empire są wnętrza pałacowe Luwru, Wersalu, Rueil-Malmaison i Fontainebleau, kościół La Madeleine oraz łuk triumfalny na Placu du Carrousel. Wielki powrót do tradycji antyku dał również Italii niezwykle korzystną pozycję ponieważ w tym właśnie kraju było największe skupisko zabytków architektury klasycznej oraz bwykopaliska archeologiczne w Pompejach. W połowie wieku XX we Włoszech zapanował powtórnie styl empirowy w sztuce użytkowej potocznie zwany Neo Empire.

Źródło: Wikipedia, Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 96