Srebrna próby 12 Loth (750/1000) Ag patera dwupoziomowa ze szklanymi czarami. Około 155-letnia. Całość oryginalna. Figuralne arcydzieło jubilerskiej sztuki użytkowej „Madonna w Świątyni / Wieży Dumania”. Czary usytuowane na dwupoziomowym trzonie - każdy o innym designie ale podobnej stylistyce. Dolna czara okrągła z wysokim lekko rozszerzającym się na zewnątrz obrzeżem, wsparta na trzonie o designie fragmentu Wieży Zamku / Świątyni Dumania - z Madonną / Księżniczką. Kobieta odziana w długą suknię, dłonie splecione pod brodą, smutna, zatroskana, patrząca w dół. Z boku wieży drzewo. Wieża zdobiona dużymi, bogatymi, odlewanymi liśćmi akantu.

Górna czara mniejsza, również okrągła w formie leja, osadzonego w gładkim stożkowym kielichu - design zapalonej pochodni. Czary ze szkła kryształowego bezbarwnego, przeziernego, obrzeża bogato zdobione florystyczną ornamentyką. Szkło trawione i szlifowane, brzeg nieregularny. Całość osadzona na okrągłej podstawie wyniesionej ku górze wsparta na 3 przestrzennie ułożonych nóżkach w formie liści akantu. Wszystkie elementy patery połączone za pomocą starodawnego śrubunku. W każdym detalu arcydzieło sztuki jubilerskiej i użytkowej. Niezwykły kunszt Mistrza Złotnika.

Wyjątkowy, niepowtarzalny, cenny prezent okolicznościowy. Ozdoba każdego salonu. Luksusowy element wystroju salonu i dworku. Pewna inwestycja kapitałowa dla rodziny i przyszłych pokoleń. Biały Kruk !!!

Historia:

Eklektyzm - W sztuce to twórczość kompilacyjna, łącząca różne elementy i treści z różnych stylów, epok i kierunków artystycznych, nie prowadząca do nowej syntezy, nieoryginalna; w architekturze eklektyzm oznacza jeden z odłamów historyzmu (zob. eklektyzm w architekturze)

W filozofii to łączenie różnych teorii, pojęć, koncepcji i tez w jedną całość, zwłaszcza eklektyzm starożytny i eklektyzm niemiecki z XVIII wieku.

Źródło: Wikipedia

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).

Źródło : Wikipedia