Srebrny próby 835 Ag serwetnik ze znanej niemieckiej pracowni Albert Bodemer sygnowanej na przedmiotach ALEO, istniejącej jako rodzinny biznes do dzisiaj. Serwetnik zbudowany z dwóch półkolistych, zdobnych ścianek tworzących ścianki dla serwetek – charakterystyczne „parawany”. Ścianki równolegle ułożone, połączone dwoma półokrągłymi „sworzniami”. Sworznie stabilizujące ścianki oraz tworzące podstawę na serwetki. U nasady ścianek otwór w kształcie elipsy o designie kartusza dla oglądu eleganckich serwetek. Wokół bogata ażurowa ornamentyka o motywach florystycznych

Harmonijna i symetryczna. Wspaniała i praktyczna ozdoba środka stołu. Małe artystyczne dzieło sztuki w srebrze !!!

Historia:

Albert Bodemer - pracownia powstala w latach około (1950 – 1960) w Ellmendingen - Keltern, w Niemczech. Istnieje do dziś jako rodzinny biznes już od 3 pokoleń produkujący srebrne upominki, przedmioty użytkowe i stołowe.

Źródło: 925-1000.com, silber-rosen.blogspot.com/

Dekoracja ażurowa - sposób powstawania: na srebrnej blasze rysowany jest ornament, który następnie wycinany jest przy pomocy specjalnych narzędzi. Ważne, aby przy wycinaniu powstały prześwity. Jednym ze sposobów dekoracji ażurowej jest umieszczenie wyciętego fragmentu na gładkim tle co przypomina metalową koronkę. Najtrudniejszym elementem tej techniki jest obróbka krawędzi. Ornament należy otoczyć metalową taśmą. Tak przygotowaną formę można również umieścić na powierzchni danego przedmiotu, aby ażur odcinał się od tła.

Źródło: Dzieje wyrobów ze srebra od starożytności do lat 50-tych XX wieku, Arkady, str. 83

Klasycyzm - styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultury starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury wielkiego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Zauroczenie klasyczną harmonią pojawiało się wielokrotnie, także w XX wieku, pod postacią neoklasycyzmu (w literaturze, w architekturze), a następnie wśród artystów awangardowych, np. u Picassa. Klasycyzm w Polsce bywa też zwany stylem stanisławowskim (od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).