Srebrny próby 950 Minerwa dzbanek na esencję herbaty, kawy. Filigranowy. Około 150-letni. Wytworzony przez słynną nie istniejącą już paryską pracownię Emile Hugo. Piękny, późny Biedermeier z nutą klasycystyczną. Unikalny design a’la Faberge. Czara gładka, lśniąca. Dekorowana u nasady i w zwieńczeniu pasowym ornamentem klasycystycznym. W przestrzeni między pasowymi ornamentami, po przeciwległych stronach dwa kartusze. Jeden czysty z- możliwością wykonania grawerki. W drugim herb ”lew z koroną”. Całość osadzona na kolistej stopie lekko wyniesionej ku górze. Wylewka długa, stylizowana na ptasią szyję, zakończona „dziobkiem”. Ucho gięte, w kształcie litery C. Z dwoma przekładkami z kości zwierzęcej chroniącymi przed oparzeniem. Pokrywka dzbanka na zawiasie, wysklepiona i zwieńczona delikatnym uchwytem. Dekorowana również pasowym ornamentem klasycystycznym. Pokrywka z czarą współgrają i tworzą rzadko spotykaną, piękną, owalną formę. Elegancki, luksusowy o wysublimowanej formie dzbanuszek. Uroczy i słodki. Znakomity, ponadczasowy prezent dla Niej i dla Niego. Wyjątkowa ozdoba środka stołu. Marzenie posiadania prawdziwej wytwornej Pani Domu i Gospodyni. Małe arcydziełu sztuki użytkowej jubilerskiej. Przedmiot z duchem i czarem paryskiej Belle Epoque !!!

Historia:

Emile Hugo - pracownia powstała w Paryżu przy Rue des Quatre Fils 18 w roku 1853. Istniała do roku 1880. Punca pracowni przypomina wazę / czajniczek i została zarejestrowana 10 (24) marca 1853 (różne źródła różnie podają). Obowiązywała do 2 października 1880 (1890) (różne źródła różnie podają ze wskazaniem na 1880). Emile Hugo urodził się 24 maja 1824 w Etampes. Prawdopodobnie został wyszkolony przez swojego ojca złotnika – Andre Xavier Hugo.

Punca: czajniczek z pokrywką w rombie.

Źródło:

1/ www.925-1000.com

2/ Galeria R&R / dane zebrane z różnych notatek i zapisów na wielu różnorodnych antycznych srebrnych stronach internetowych

Biedermeier - styl w sztuce, literaturze, muzyce i architekturze wnętrz rozwinięty w Europie Środkowej, głównie w Niemczech i Austrii oraz w krajach z tego kręgu kultury, w okresie pomiędzy 1815 (Kongres wiedeński) a 1848 (Wiosna Ludów). Styl ten jest odpowiednikiem stylu regencji w Anglii, stylu federalnego w Stanach Zjednoczonych oraz stylu Empire (styl cesarstwa) we Francji. Głównym założeniem stylu było stwierdzenie, że jest to sztuka mieszczan dla mieszczan. Styl ten nigdy nie był dokładnie zdefiniowany, nie było żadnych manifestów programowych itp., dlatego zaliczenia dzieł sztuki do biedermeier w niektórych przypadkach jest problematyczne. Najbardziej wyraziście i powszechnie przejawiał się we wzornictwie wyposażenia wnętrz, sprzętów domowych, w tym w meblach. W tym przypadku nacisk położony był na użyteczność i wygodę projektowanych przedmiotów. Preferowano jasne, pogodne barwy, zarówno w doborze gatunków drewna jak i ozdób. Zdobnictwo było umiarkowane, podporządkowane użytkowości sprzętu. Często wykonywano stoły o zaokrąglonych kształtach i opierające się na jednej nodze. Charakter wnętrz mieszkalnych w typie biedermeier cechowała intymność i zaciszność, częste użycie jasnych, zdobionych rysunkiem kwiatów lub pasami tapet. Na malowidłach typowa była duża dokładność i wierność realizmowi, motywy przyrodnicze i wnętrz domowych. W stylu biedermeier tworzyli tacy malarze jak: Georg Friedrich Kersting, Carl Spitzweg, Rudolf Wasmann i Ernst Resch. Nazwa stylu pochodzi od nazwiska literackiego bohatera tomu wierszy pt. Biedermaiers Liederlust, którego autorem był Ludwig Eichrodt. Biedermeier był tam przedstawiony jako skarykaturowana wersja filistra niemieckiego (człowieka bez wyższych aspiracji, ograniczonego, o ciasnych poglądach). Źródło : Wikipedia